Nero

Op de top van deze piramide staat Nero, de held van het gelijknamige Nederlandstalige stripverhaal. De twee peterselieblaadjes achter zijn oor, die dienst doen als lauwerkrans, herinneren hem eraan dat hij er ooit van overtuigd was dat hij de gelijknamige Romeinse keizer was… Vervolgens wordt Madame Pheip uitzonderlijk afgebeeld zonder haar pijp, op de schouders van Meneer Pheip, de Franstalige burgemeester van het Vlaamse dorp van Nero. Iedereen wordt in de lucht gehouden door de sterke Jan Spier. Links op de muurschildering zien we Petoetje en Petatje, de kinderen die door de Pheips zijn geadopteerd. Rechts bekijkt Nero’s geniale zoon Adhemar het tafereel aandachtig. Op de achtergrond is detective Van Zwam op zoek naar aanwijzingen…

Nero kijkt zittend op de boom verwonderd naar vier kleine vogeltjes. De auteur van Nero, Marcel Neels, ofwel Marc Sleen, was zelf gepassioneerd door de dierenwereld en reisde regelmatig naar Afrika, een continent dat hij op karikaturale wijze schetst in zijn albums.

Nero, gecreëerd in 1947 in de Nederlandstalige Belgische krant De Nieuwe Gids, is een typische Belg in een reeks waarin de karikaturen zich opstapelen in een hele reeks fantasierijke personages. “Nero was burlesk en absurd”, zo legt de auteur uit. Het succes van de strips is te danken aan de verwijzingen naar de actualiteit en de parodieën op beroemde of beruchte internationale leiders zoals Margaret Thatcher, Fidel Castro, Jozef Stalin of Saddam Hoessein, maar bijvoorbeeld ook de popgroep The Beatles. De voor volwassenen bedoelde stripverhalen van Nero zijn zo een weerspiegeling van de naoorlogse actualiteit in België.

In de jaren 70 werden de seksistische stereotypes die in de serie voorkwamen door een aantal waarnemers openlijk aan de kaak gesteld. Nero brengt zijn tijd door voor de televisie en laat zijn vrouw het huishouden doen. Ze is trouwens niet te zien op de muurschildering… In tegenstelling tot mevrouw Pheip, een sterke vrouw die haar man domineert. Gevraagd naar deze seksistische voorstellingen, verklaarde de auteur in de jaren 70 dat hij vrouwen liever aan de haard zag. In 2012 verklaart hij: “Sorry als ik het mis heb, maar ik denk dat nog steeds. […] De rol van de vrouw is mooi als moeder, maar nu willen ze meer verdienen dan hun man en nemen ze een kindermeisje”, (lees het artikel).

Er was ook felle kritiek op de racistische voorstellingen, zoals de adoptiezoon van de Pheips die ‘Petoetje’ wordt genoemd, de zwarte personages die op karikaturale wijze worden geportretteerd, of de Arabische vrouwen die worden beschreven als ‘profiteurs’ van de sociale voorzieningen en het ziekenhuis. Hierop antwoordt hij: “In die tijd [tot 2002], werd alles bekritiseerd. We mochten geen grappen maken over zwarten of priesters, en uiteindelijk mocht ik zelfs geen grappen maken over Arabieren, Walen en zeker niet over Vlamingen…”. Ten tijde van dit interview in 2012 was de serie al 10 jaar gestopt.

Scenarioschrijver: Marc Sleen (1922-2016)

Tekenaar: Marc Sleen (1922-2016)

Gecreëerd in het jaar: 1947

Origineel project door Marc Sleen