Ragebol

Ragebol werd in 1991 ingehuldigd als de eerste muurschildering in de Striproute van Brussel. Het begon met de weigering van de toenmalige schepen die verantwoordelijk was voor reclameborden, Michel Van Roye, om een reclamebord toe te staan op enkele meters van de Grote Markt. Om toch iets aan de vervallen muur te doen, koos hij voor een muurschildering uit een stripverhaal. Zonder dat hij het besefte, gaf hij het startschot voor de Striproute.

Ragebol, gecreëerd door Frank Pé, verschijnt in 1978 in een rubriek over de natuur in het Journal de Spirou/Robbedoes, dat evolueert van een magazine met geïllustreerde teksten tot een blad voor stripverhalen. De jongeman, die zijn bijnaam dankt aan zijn haardos en waarvan de Franstalige naam ‘Broussaille’ (struikgewas) verwijst naar de natuur, woont in Brussel. Hij zwerft door bossen en velden en deelt ondertussen zijn natuurkennis (diersoorten, gepopulariseerde wetenschappelijke en/of ecologische kennis, enz.) [1]. In de traditie van Robbedoes (Frank Pé was een grote fan van Franquin) valt deze serie op door zijn ecologische thema’s, die tot dan toe weinig aan bod kwamen.

In 1982 deed de Brusselse scenarist Michel de Bom, bekend als Bom, een aanbod om scenario’s voor Ragebol te schrijven. Frank Pé is sterk geïnspireerd door het lezen van Little Nemo in Slumberland (zie De dromen van Nick voor meer details), en hij maakt hier zelfs twee persoonlijke bewerkingen van. Ze werken dus een eerste zeer droomachtig verhaal uit, dat onder de titel De droom van de walvis in 1983 verscheen in het magazine Robbedoes en vervolgens in 1987 in een album. Het verhaal was sterk verweven met Brussel, wat in die tijd niet gebruikelijk was (men moest de ‘couleur locale’ vermijden om de serie gemakkelijk te kunnen exporteren). De plot speelt zich af in en rond het Museum voor Natuurwetenschappen. In dit verhaal vindt de ontmoeting plaats tussen Ragebol en Catherine. Ze worden verliefd en delen een passie voor de natuur. Catherine is een intelligente, pragmatische, nieuwsgierige en onafhankelijke vrouw. Ze woont bij haar hypochondrische en verbitterde moeder, die de onafhankelijkheid van haar dochter niet accepteert. Gaandeweg wordt het stel onafscheidelijk en neemt Catherine een centrale plaats in de verhaallijnen in. In de loop van de vier albums van de serie wagen de verhalen zich aan het fantastische en esoterische [2].

Voor Frank Pé is Ragebol een soort alter ego. Hij woonde zelf vlakbij het Museum voor Natuurwetenschappen en had veel exotische insecten en dieren, zoals leguanen en alligators, in een vivarium in zijn appartement. Destijds bestond er hier geen wetgeving over. Hij hield van wandelen en was milieubewust.

Sommige voorbijgangers dachten dat op deze muurschildering twee mannen stonden afgebeeld. Frank Pé profiteerde vervolgens van de restauratie van de muurschildering in 1999 om enkele aanpassingen aan te brengen [3]: oorbellen, meer rondingen, een aangepaste mond, ogen en haar, een smallere neus… Al deze attributen moesten de vrouwelijkheid van Catherine versterken, iets wat ook te zien is in de evolutie van de serie.

[1] [2] https://frankpe.com/series/broussaille/les-satellites/satellite-n-3-l-esoterisme

[3] http://www.art-mural.eu/BlogAM2/?p=1422

Scenarioschrijver:  Bom (1950-)

Tekenaar: Frank Pé (1956-)

Uitgeverij: Dupuis

Jaar waarin Ragebol werd gecreëerd: 1978

Originele creatie door Frank Pé